เรื่องเล่าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกแฟนนำภาพลง Internet

เชษ

เรื่องเล่าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกแฟนนำภาพลง Internet

ความรู้สึกอันเลวร้าย เมื่อถูกแอบถ่ายโดยผู้ชายที่เรียกว่าแฟนเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนปัจจุบันเราทำงานแล้วเรียกว่าเราเคยคบกับผู้ชายแค่คนเดียวและไม่เคยหวั่นไหวไปกับคนอื่นเราเคยคิดว่าเรารู้จักและเข้าใจผู้ชายคนหนึ่งที่สุดในโลกเราเข้าใจอย่างนั้นมาตลอด 10 ปีแต่เราเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นใครที่เราไม่รู้จักเราไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นคิดและทำ อาจไม่เคยเข้าใจมาก่อนก็ได้เพียงแต่เราไม่คิดว่าการทำความรู้จักใครสักคนนั้นจะต้องแลกกับประสบการณ์ที่เรารู้สึกว่ามันเลวร้ายที่สุดในชีวิตเราเป็นเรื่องที่ทุเรศที่สุดในชีวิตเราอาทิตย์ก่อนเราแอบใช้คอมพิวเตอร์ตอนแฟนไม่อยู่ห้องเพื่อเล่นอินเทอร์เน็ตต้องบอกว่าแอบใช้เพราะปกติเขาจะหวงคอมพิวเตอร์มากกลัวเราไปทำไฟล์งานเขาหายซึ่งเราก็ไม่เคยคิดอะไรมาก บังเอิญเราเจอไฟล์ชื่อเราเองที่เป็นนามสกุลรูปภาพทีแรกเราแอบปลื้มเพราะคิดว่าเขาเก็บรูปเราไว้เลยลองเปิดดูปรากฏว่ามันเป็นรูปเราจริงๆแต่มันทำให้เราชาวาบไปทั้งหน้าเลยเพราะมันเป็นรูปเปลือยของเราไม่ได้เป็นรูปตัดต่อแน่นอน เพราะสถานที่มันคือห้องนี้เอง ห้องพักของเรากับเขารูปในโฟลเดอร์เดียวกันมันมีเยอะมากเป็นร้อยรูปมีรูปผู้หญิงอีกสามคนที่น่าจะเป็นรูปแอบถ่ายเหมือนกันและผู้หญิงทั้งสามคนนั้นเรารู้จักเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนไป meetingกับเพื่อนทางอินเทอร์เน็ตของแฟนเราเรานั่งดูรูปที่บันทึกความเป็นส่วนตัวของเราจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ทีละรูปความรู้สึกที่บอกไม่ถูก มันงง สับสน รู้สึกหวิว และร้อนวูบในท้อง งง...น้ำตามันไหลมาเฉยๆ มันเกิดอะไรกับชีวิตเราเนี่ย ทำไมถึงมีรูปพวกนี้ใครถ่ายไว้ตอนไหน ถ่ายไปทำไม ตอนนั้นเรื่องใครถ่ายตอนไหนมันเป็นคำถามแค่แว้บๆ เพราะคำตอบมันอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว อาจเป็นรีโมทหรือตั้งเวลากล้องเท่านั้นเองถึงเราไม่ค่อยรู้เรื่องกล้องมากนักแต่ก็พอรู้ว่ามันทำเรื่องพวกนี้ได้ แต่ถ่ายทำไมนี่สิที่เราไม่อยากคิด เรานั่งคิดวนเวียนรอจนแฟนกลับมาห้อง วันนั้นเราเงียบจนผิดปกติหลังทานข้าวเย็นเรารวบรวมความกล้าคุยกับเขาโดยบอกเขาตรงๆ ว่าเราเจอรูปในคอมพิวเตอร์ดูเขาตกใจมากแต่ยังไม่ยอมรับ เราคาดคั้นหนักเข้าเขาก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จาเขาอ้างว่าถ่ายรูปเราเก็บไว้ดูเล่นคนเดียวแต่พอเราถามถึงรูปของผู้หญิงคนอื่น เขาก็ไม่สามารถอธิบายอะไรประโยคแรกที่หลุดออกมาจากความเงียบคือ คำขอโทษเขาเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงละอาย เรารับฟังเรื่องที่เล่าด้วยสมองที่มึนทึบอยากจะคิดว่าเรื่องที่รับฟังอยู่เป็นความฝัน แฟนเรา...ผู้ชายที่เราคบกับเขามา10 ปี ผู้ชายคนแรกและคนเดียวของเราผู้ชายที่เราวางแผนร่วมกันว่าจะแต่งงานในปลายปีเขาแอบถ่ายรูปเราไปให้คนอื่นดูเพื่อแลกกับรูปแอบถ่ายของแฟนคนอื่นเราฟังอะไรผิดไปรึเปล่าเขาอ้างว่าเขาลองเล่นเน็ตในเว็บที่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ซึ่งเขาเริ่มสนใจตั้งแต่ได้ดูรายการโทรทัศน์ที่มีการเจาะลึกเรื่องพวกที่ชอบโชว์แล้วเขาก็ไปเจอคำชักชวนแลกรูปกันในเว็บบอร์ดจากนั้นก็ตกลงแลกรูปกันจากที่เคยแลกแบบไม่เห็นหน้า ก็เริ่มเปิดเผยขึ้นเรื่อยๆ จนเห็นหน้าตาซึ่งคนกลุ่มนี้คือกลุ่มเพื่อนใหม่ของแฟนเราที่อาทิตย์ก่อนเขาชวนเราไป meetingกับเพื่อนที่รู้จักทางเน็ตอีก 3 คน ทุกคนพาแฟนมาด้วยโดยผู้หญิงทุกคนที่ไปไม่มีใครรู้ว่าเพื่อนชายของตัวเองเล่นอะไรกันเรายังจำได้เลยว่าน้องผู้หญิงที่เด็กสุดยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเลยนึกแล้วน่าสงสารน้องผู้หญิงคนนั้น สงสารผู้หญิงอีกสองคนแต่ก็สงสารตัวเองที่สุด ทำไมพวกเราต้องมาเจอกับผู้ชายห่วยๆ พวกนี้รู้สึกขยะแขยงมากพอนึกถึงวันนั้นพวกผู้ชายเขานัดกันเพราะอยากเห็นตัวจริงของผู้หญิงในรูปเปลือยที่เขาแลกกันเราแทบอาเจียน คิดได้ยังไง ทุเรศสิ้นดี ขอโทษที่พิมพ์ยาวมาก แต่เราสับสนจริงๆที่มาโพสต์กระทู้ เราไม่ได้อยากได้คำตอบอะไรเลยแค่อยากระบายอยากเรียบเรียงความคิดตัวเองถึงสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งทำกับเราผู้ชายคนที่เราคิดว่ารักเขาที่สุดในชีวิต เคยทุ่มเท เคยวาดความหวังร่วมกันและฝากความหวังของตัวเองไว้กับเขาแต่สิ่งที่รับรู้มันทำให้ทุกสิ่งที่คิด ความรู้สึกที่สะสมมาแรมปีต้องพังทลายลงในชั่วพริบตากลายเป็นความรู้สึกหวาดระแวง สับสน ขยะแขยงตอนนี้เราไม่อยากถามแล้วว่าเขารักเราหรือเปล่า เพราะเขาคงตอบเหมือนเดิมแต่ถ้าเขาถามเราเราคงยังไม่สามารถตอบเขาได้เลยในทันที เพราะเราก็ไม่แน่ใจจากที่เคยผิดหวังสับสน ตอนนี้เราเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโกรธก่อนจะทำเรื่องแบบนั้นเขาเคยคิดหรือเปล่า ว่ามันอาจมีผลอะไรกับเราบ้างเคยนึกไหมว่าเราต้องรู้สึกอย่างไร เราจะอยู่ในสังคมแบบไหนถึงแม้จะพูดได้ว่าเราไม่มีอะไรที่เป็นความลับสำหรับเขาเพราะเขาเคยเห็นมาแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง มากเสียยิ่งกว่าในรูปภาพด้วยซ้ำแต่การถูกแอบถ่ายโดยที่เราไม่ได้รับรู้และเต็มใจแม้จะโดยผู้ชายที่เป็นคนรักของเราเอง มันเป็นการไม่เคารพสิทธิของเราที่มันทำให้เรารู้สึกเลวร้ายกว่านั้นคือ รูปเหล่านั้นถูกส่งต่อไปยังอื่นคนที่เราไม่ได้รู้จักสนิทสนมทุกวันนี้เรานอนไม่เคยเต็มตาเหมือนคนเป็นโรคจิตเลยเราผวากับเสียงโทรศัพท์เพราะกลัวจะมีใครโทรมาบอกว่า.... เจอรูปเราบนอินเทอร์เน็ต....แม้แฟนเราจะบอกว่าคนอื่นเขาไม่กล้าหรอก เพราะแฟนเราก็มีรูปแฟนเขาอยู่เหมือนกันแล้วยังไงล่ะ ... ถ้าเขาเอารูปเราไปโพสต์ แฟนเราจะเอารูปแฟนเขาไปโพสต์บ้างหรือแล้วมันช่วยอะไรเราได้ ถ้าคนอื่นเขาเลิกกับแฟนแล้ว เขาจะกลัวเรื่องพวกนี้หรือคนอื่นเขาเป็นแฟนกันจริงหรือเปล่าจะรู้ได้ไงแล้วไอ้ที่เขาเห็นรูปเราไปแล้วล่ะจะทำยังไงคนดีๆ ที่ไหนเขาถ่ายรูปแฟนตัวเองแก้ผ้าไปให้ชาวบ้านดูบางรูปเขาถ่ายเราตอนนอนหลับแล้วจัดท่าทาง มันทุเรศจนเราไม่รู้จะพูดอย่างไรแต่คำแก้ตัวที่หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนเรามันยิ่งทำให้เรารู้สึกขยะแขยง.เขาบอกว่ามันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเราอย่าคิดมากเลย เขาเองยังไม่คิดมากเลยคิดซะว่าเผลอนั่งโป๊ให้คนอื่นเห็นก็สิ้นเรื่อง.ผู้ชายคนนี้เอาอวัยวะส่วนไหนคิดคำพูดพวกนี้เราอาจไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเป็นผู้หญิงที่ดีนักเพราะเราเองก็อยู่กับเขาโดยยังไม่ได้แต่งงานแต่เราก็ยังถือว่าอะไรที่เป็นของสงวนก็ไม่ควรจะให้ใครเห็นการที่ผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ได้เป็นอะไรกับเราเลย กลับมีรูปเปลือยของเราแบบที่เห็นหน้าเห็นตาชัดเจน เห็นสิ่งที่พึงจะสงวนไว้เป็นเรื่องส่วนตัวสามารถนำกลับมาดูเมื่อไหร่ก็ได้ สามารถนำรูปภาพที่เป็นไฟล์ดิจิตอลไปทำสำเนาไปส่งต่อหรือเอาไปทำอะไรได้โดยสะดวกมันทำให้เรารู้สึกกลัวรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่นึกถึง รู้สึกอับอายอย่างบอกไม่ถูกบางครั้งเรารู้สึกอยากจะฆ่าตัวตายตอนนี้บอกตามตรงว่าความรู้สึกที่เคยรักและเชื่อใจผู้ชายคนนี้มันชืดจางไปแล้วสำหรับเราแต่เราก็ไม่รู้จะทำไง ไม่กล้าจะเลิกกันเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรแผลงๆ กับเราจะพึ่งตำรวจก็ไม่กล้าเพราะเราไม่อยากมีเรื่องกับเขา อยากจบกันไปอย่างเงียบๆไม่อยากเป็นข่าวเรื่องที่ไม่อยากให้คนรู้ก็จะยิ่งรู้การที่มีคนรู้ว่ามีเรื่องแบบนี้มากเท่าใด มันก็ยิ่งสร้างความอับอายให้เราเท่านั้นมันก็เหมือนกับการถูกกระทำซ้ำเติมมากเท่านั้น ไหนจะความรู้สึกของคนรอบข้างเราอีก...เคยฟังมาว่าอิทธิพลของโลกอินเทอร์เน็ตมันสามารถส่งผลลบกับสังคมอย่างรุนแรงภัยใกล้ตัวของผู้หญิงมันมีทั่วไปเราเข้าใจชัดแจ้งเลยตอนนี้มันส่งผลกับเราโดยตรงเลยแต่ยังอดนึกไม่ได้เลยว่าทำไมคนโชคร้ายนั้นต้องเป็นเราด้วย ทำไมไม่เป็นคนอื่น อาทิตย์ที่ผ่านมาเราไม่พูดกับเขาเลยแม้แต่คำเดียวเขาเองก็กลับบ้านดึกๆ เหมือนหลบหน้าเราเราควรทำอย่างไรกันแน่ให้อภัยเขา ทำเป็นลืมๆ มันไป ที่คนอื่นมันเห็นก็นึกเสียว่าทำทานแต่บอกตามตรงมันทำใจยากจริงๆ สับสน

TIPONG · หัวข้อ : วันที่โพสท์ : 28 Jul 2005 00:18

ขออ่านก่อนน๊ะ อีกสองวันจะมาตอบ Cool

เชษ · หัวข้อ : วันที่โพสท์ : 28 Jul 2005 12:33

สรุปให้ก้อได้คับ
เจ้าของบทความเป็นผู้หญิง ที่คบกับแฟนมา 10 ปี
โดยไม่รู้ตัวเลยว่าแฟนแอบถ่ายภาพตนเอง
เพื่อไปแลกรูปภาพกับเพื่อนในอินเตอร์เน็ต
รูปภาพที่แลกก้อเป็นภาพแอบถ่ายแฟนเหมือนกัน
ก่อนผู้หญิงคนนี้จะรู้ว่าถูกแอบถ่าย
แฟนก้อพาไป meeting กับเพื่อนในเน็ตอีก 2 คน
แต่ละคนก้อพาแฟนมาด้วย
เมื่อผู้หญิงคนนี้มาเปิดคอมแฟนดู เห็นมีโฟว์เดอร์ชื่อตัวเอง
ทีแรกดีใจ คิดว่าแฟนคงเก็บรูปภาพประทับใจของเราสองคน
แต่พอเปิดดูก้อตะลึง เมื่อเป็นภาพที่ตนเองถูกแอบถ่าย
และมารู้จากปากแฟนว่า ที่ไป meeting นั้น
สาเหตุเพราะเพื่อน ๆ อยากเห็นตัวจริงของผู้หญิง

ToEi'z · หัวข้อ : วันที่โพสท์ : 28 Jul 2005 17:17

........

ThU AnG KuBPoM!!!!!! · หัวข้อ : วันที่โพสท์ : 28 Jul 2005 19:22