อวัยวะที่สำคัญที่สุด

iplus

เนื้อความ อวัยวะที่สำคัญที่สุด

แม่ของผมเคยถามผมว่า ส่วนไหนของร่างกายที่สำคัญที่สุด
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
ผมได้ทายสิ่งที่ผมคิดว่ามันเป็นคำตอบที่ถูก
เมื่อตอนผมยังเป็นเด็กเล็ก ผมเคยคิดว่า
เสียงเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดสำหรับเราในฐานะที่เป็นมนุษย์
ดังนั้น ผมจึงบอกว่า "แม่ มันคือ หู "
แต่แม่บอกว่า "ไม่ใช่จ้ะ คนจำนวนมาก หูหนวกแต่ก็ยังอยู่ได้"
ลูกลองคิดดูไปก่อนนะแล้วเร็ว ๆ นี้แม่จะถามลูกใหม่นะ

หลายปีผ่านไปก่อนที่แม่จะถามผมเรื่องนี้อีกครั้ง
ตั้งแต่ที่ผมทายผิดครั้งแรก
ผมก็พยายามครุ่นคิดหาคำตอบที่ถูกต้องตลอดมา
และในตอนนี้ผมบอกกับแม่ว่า
"แม่ การมองเห็น สำคัญมากสำหรับทุกๆ คน
ดังนั้นมันต้องเป็นตาของเราแน่เลยที่สำคัญที่สุด"
แม่มองมาที่ผม และบอกกับผมว่า
"ลูกเรียนรู้ได้เร็วมาก แต่ว่าคำตอบยังไม่ถูกจ้ะ เพราะว่า
ยังมีคนมากมายที่ตาบอด แต่ก็ยังอยู่ได้"
ผมอึ้งไปอีกครั้ง
แต่ผมก็ยังคงพยายามค้นคว้าหาความรู้ต่อมาอีกหลายปี
และแม่ก็ยังคงถามผมอีกหลายครั้ง และทุกครั้ง
คำตอบของแม่ก็คือ "ไม่ใช่จ้ะ แต่ลูกก็ฉลาดขึ้นทุก ๆ
ครั้งนะจ๊ะลูกรัก"

จนเมื่อปีที่แล้ว ปู่ของผมตายลง ทุกคนในบ้านเศร้าใจกันมาก
ทุกคนร้องไห้ แม้แต่พ่อของผมก็ร้องด้วย
ผมจำได้ดีเพราะว่า
มันเป็นเพียงครั้งที่สองที่ผมเห็นพ่อร้องไห้
แม่มองมาที่ผม ตอนที่เรากล่าวคำอำลาครั้งสุดท้ายต่อคุณปู่
แล้วแม่ก็ถามผมว่า
"ลูกรู้หรือยังส่วนไหนของร่างกายเราสำคัญที่สุด ลูกรัก ?"
ผมรู้สึกงุนงง ที่แม่ถามผมตอนนี้
ผมคิดตลอดมาว่าคำถามนี้เป็นเกมส์
ระหว่างผมกับแม่ แม่มองเห็นสีหน้ามึนงงของผม และก็บอกว่า
"คำถามนี้สำคัญมากลูก มันแสดงให้เห็นความจริงในชีวิตของเรา"
สำหรับอวัยวะต่าง ๆ
ที่ลูกเคยบอกกับแม่ว่าสำคัญในอดีตที่ผ่านมา
และแม่ได้บอกกับลูกว่ามันผิดมาตลอด
พร้อมกันนั้นแม่ก็ได้ยกตัวอย่างให้ลูกฟังว่าทำไมมันถึงผิด
แต่ว่าวันนี้เป็นวันที่ลูกจะได้เรียนบทเรียนที่สำคัญที่สุด
แม่ ก้มลงมองมาที่ผม
ด้วยความรู้สึกลึกซึ้งอย่างที่แม่คนนึงจะทำได้
ผมเห็นตาแม่เอ่อด้วยน้ำตา และแม่ก็พูดว่า

"ลูกรัก ส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูกก็คือ "บ่า"จ้ะ"
ผมถามแม่ว่า
"เป็นเพราะว่ามันคอยรองรับหัวของเราไว้ใช่มั้ยครับ?"
แม่ตอบว่า "ไม่ใช่จ้ะ

แต่เป็นเพราะว่ามันสามารถรองรับศีรษะของเพื่อนของเราหรือคนที่เรารักเมื่อยามที่ เขาร้องไห้" คนเราทุกคนต้องการบ่าใครซักคน ไว้คอยซบยามร้องให้ในบางช่วงเวลาของชีวิต ลูกรัก แม่เพียงแต่หวังว่าลูกจะมีเพื่อนและคนรัก ที่จะมีบ่าพร้อมที่จะให้ลูกซบตอนร้องไห้ยามเมื่อลูกต้องการ" ตรงนั้นเองที่ผมได้รู้ว่า สิ่งสำคัญที่สุดของร่างกายเรา คือการไม่เห็นแก่ตัวู้ และมันคือความรู้สึกร่วมรับรู้กับความเจ็บปวดของคนอื่น คนเราอาจจะลืม สิ่งที่คุณพูด....... คนเราอาจจะลืมสิ่งที่คุณทำ......... แต่ไม่มีใครลืม สิ่งที่ทำให้เค้า "รู้สึก" ได้...... ต้นฉบับของ จม.ฉบับนี้มาจาก ไหนไม่ทราบ แต่มันจะนำพรประเสริฐมาสู่คนที่เผยแพร่ข้อความนี้ออกไปต่อๆกัน เพื่อนที่ดีก็เหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า.... คุณไม่ได้เห็นมันตลอดเวลาหรอก แต่คุณรู้ว่า พวกเค้าอยู่ที่ตรงนั้นกับคุณตลอดเวลา.......